۱. استیو جابز، استنفورد، ۲۰۰۵
دو سال قبل از آمدن آیفون اصلی، جابز این سخنرانی کلاسیک را ایراد کرد. او سه داستان تعریف کرد. یکی درباره ی وصل کردن نقطه ها به هم، یکی درباره ی عشق و هجران، و یکی درباره ی مرگ.
او از نتایج غیر منتظره و مثبت ترک تحصیلش از کالج و رفتنش به یک کلاس خوشنویسی صحبت کرد؛ از اخراج شدنش از اپل در سی سالگی و از تشخیص سرطانش که شش سال بعد جان او را می گرفت:
مرگ به احتمال زیاد بهترینِ بهترین ابتکارات در زندگی است. مأمور تغییر زندگی است. کهنه را محو می کند تا راه برای نو باز شود. الان نو شمایید، ولی روزی نه چندان دور، آرام آرام کهنه می شوید، و محو. ببخشید که این قدر دراماتیک شد، ولی حقیقت محض است. وقت شما محدود است، پس آن را با زندگی کردن به جای دیگران هدر ندهید.
۲. جی کی رولینگ، هاروارد، ۲۰۰۸
رولینگ گفت که قبل از موفقیتش با هری پاتر بیکار بوده، مادری مجرد و تا حد ممکن فقیر، در بریتانیای مدرن، البته بدون این که خانه به دوش باشد. او از فواید شکست گفت – یک درس مهم برای کارآفرینان-
شکست یعنی کنار گذاشتن غیر ضروریات. من به نقش بازی کردن برای خودم پایان دادم و تمام تمرکزم را گذاشتم روی انجام تنها کاری که برایم اهمیت داشت.
۳. وینستون چرچیل، مدرسه هارو، ۱۹۴۱
کارآفرینی یعنی "دنبال کردن فرصت بدون توجه به منابعی که در حال حاضر تحت کنترل است". وقتی چرچیل این سخنرانی را ایراد می کرد، هیتلر تقریبا کل اروپای غربی را تحت کنترل درآورده بود و انگلیس ها نیاز شدیدی به منابع آمریکایی ها داشتند.
هرگز تسلیم نشوید. هرگز تسلیم نشوید. هرگز، هرگز، هرگز، هرگز. تسلیم هیچ چیز، بزرگ یا کوچک، درشت یا خرد. هرگز تسلیم چیزی نشوید، مگر اعتقاد به شرف و حس خوب.
۴. بونو، دانشگاه پنسیلوینیا، ۲۰۰۴
خواننده ی یوتو به فارغ التحصیلان گفت "بدترین بلا روی زمین سبز خدا یک ستاره ی راک با علت است."
استثنائا این علت نیست. هر روز هفت هزار آفریقایی از بیماری قابل پیشگیری و قابل درمانی چون ایدز می میرند؟ این علت نیست، ضرورت است. و بیماری خارج از کنترل می شود، چون بیشتر جمعیت با کمتر از یک دلار در روز زندگی می کنند؟ این علت نیست، ضرورت است. و وقتی که خشم و رنج به خاطر قوانین ناعادلانه ی تجارت و بار بدهی های ناعادلانه پدید می آید، راستی این بدهی هاست که آفریقایی ها را فقیر نگه داشته است؟ این علت نیست، ضرورت است. من خیلی هم طرفدار خیریه نیستم. من طرفدار عدالتم.
۵. هیلری رودهم، کالج ولزلی، ۱۹۶۹
خیلی پیش از این که وزیر امور خارجه شود، در مراسم فارغ التحصیلی خود در پی نطق سناتور ادوارد بروک سخنرانی کرد و گفت که "سناتور چیزی از یک نسل جدید نمی داند".
ما الان هنوز در موضع قدرت و رهبری نیستیم، ولی قطعا این وظیفه ی انتقاد و اعتراض سازنده را داریم. مشکل یکدلی با اهداف، در این است که یکدلی هیچ کاری برای ما نمی کند. ما بسیار همدلی داشته ایم. ما بسیار همدردی داشته ایم...
چند هفته بعد، او را در مجله ی لایف به عنوان یک نمونه ی درخشان از فارغ التحصیلان 1969 معرفی کردند.
(منبع (با تلخیص و تصرف
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر